Rozdział dwunasty

Dobranoc xx– przeczytałam sms-a od Niall’a. Był poniedziałkowy wieczór. Właśnie dobiegał końca jeden z najpiękniejszych dni w moim życiu. Co prawda nie zaczął się za dobrze, ale za to jak cudownie się skończył. Już nie mogłam się doczekać naszej sobotniej randki.

Dobranoc. Słodkich snów xx – odpisałam.

Po chwili dostałam odpowiedź:

Jeśli Ty w nich będziesz, to na pewno będą słodkie ;)

Uśmiechnęłam się do siebie.

- Twarz cię rozboli jak będziesz się tak ciągle do siebie szczerzyć. – powiedziała Rachel.

- Mówisz jakbyś ty tak nie robiła, kiedy sms-ujesz z Zayn’em. – odpowiedziałam. – Idę spać, dobranoc.

- Dobranoc.

***

Był wtorek. Właśnie dotarłam pod centrum kultury. Niall czekał już w sali.

- Cześć, Piękna. – przywitał mnie i cmoknął w policzek.

- Hej. To co, zaczynamy lekcję czy znowu jest czas na moje spłacanie długu?

- Na początek kilka pytań.

- Czyli spłacam dług. – uśmiechnęłam się.

- Muszę wiedzieć kilka rzeczy przed naszą randką. Jakie kwiaty lubisz najbardziej?

- Białe róże.

- Masz na coś uczulenie?

- Nie.

- Zawsze używasz błyszczyka? – wyszczerzył się.

- Tak. – odpowiedziałam. – Truskawkowego, jeśli chcesz wiedzieć.

- Ciekawe.

- No dobra, może zaczniemy już lekcję, co? – zapytałam i szturchnęłam go.

- Eh… - westchnął. – No zgoda. Pamiętasz wszystko z ostatniej lekcji?

- Tak.

- Pokaż.

Pokazałam mu to, czego nauczył mnie ostatnio.

- Nieźle. Ale trochę źle to robisz. – powiedział.

- Co? Ostatnio mówiłeś, że wszystko jest dobrze…

- Nie kłóć się z nauczycielem. – przerwał mi. Objął mnie od tyłu i złapał za ręce. – Tak powinnaś to robić.

- Właśnie tak to robiłam.

- Nie, nie prawda. – odparł siadając naprzeciw mnie.

- Prawda.

- Mówiłem ci, żebyś nie kłóciła się z nauczycielem. – uśmiechnął się.

- Ale jeśli nauczyciel nie ma racji, uczeń ma prawo mu się sprzeciwić. – odwzajemniłam uśmiech.

- Ale ja mam rację. – przybliżył się.

- Nie, nie masz. – nachyliłam się.

- Owszem mam.

W tym momencie nasze usta się spotkały. Pocałował mnie bardzo delikatnie. Trwało to krótko, po chwili odsunął się cały czerwony. Byłam lekko zaskoczona, ale po chwili uśmiechnęłam się do niego nieśmiało. Chyba odzyskał swoją odwagę, bo powiedział:

- Rzeczywiście truskawkowy. – i uśmiechnął się szeroko.

__________________________________________________________________

Bardzo krótki ten rozdział, ale lekki i przyjemny :) Przynajmniej tak mi się wydaje :p Nowy dodam w środę ;) (a i jest dłuższy xd)

Ehh… znowu szkoła -,- Teraz będę rzadziej dodawać rozdziały. Niestety nie będę mieć tyle czasu na pisanie.

Prawie 4000 odwiedzin?! :o Wow! Dziękuję bardzo ♥ Jeśli podobał się Wam rozdział, proszę zostawcie komentarz :)

Całusy,

Olga


P.S. Jeśli zmieniłyście nazwę na twitterze, a chcecie być dalej informowane o nowych rozdziałach to dajcie mi znać :)